Ja zeggen tegen jezelf, en hoe ik dat ook moest leren.

Tijden lang had ik de neiging om met een bepaald gevoel rond te lopen zonder daar echt iets mee te doen. Die buikpijn was er gewoon, deal with it. Wist ik veel dat ik daar iets mee kon? Negeren was mijn enige optie. Want op school of thuis had ik nooit geleerd om om te gaan met mijn gevoelens, emoties en innerlijke stemmen. Jij wel?

Gevoelig als ik was, kreeg ik ook nog het label: ‘Drama Queen en Exemplaar (het kind waarbij alles net even anders ging dan bij mijn broertje en zus). Ook ‘Spinnenkop’ was een label omdat ik mijn emoties niet goed kon reguleren. Ik verzoop erin. Ik was boos, ik was verdrietig, ik was angstig. Daar bestond ik dan uit.

Als kind kun je niet anders. Het Limbisch brein; het emotionele brein is dan actief. Maar de Neocortex oftewel het Volwassenbrein die ons in staat stelt om te kunnen reflecteren, afstand te nemen en verantwoordelijkheid te nemen, was nog in de sluimerstand.

Alleen toen ik volwassen werd vond ik het nog erg lastig om anders met mijn gevoelens en emoties om te gaan, dan ze te worden of weg te duwen. En daar dan vervolgens weer kwaad over worden; ik was een 'dikke jankkop en aansteller'.

Herken je dit?

Dat je vervolgens jezelf weer gaat lopen afkeuren; dat je in de slachtofferrol kruipt? Of niet je grens hebt aangegeven, of dat je iets niet durft, dat je ruzie vermijdt… etc. Ben jij ook eigenlijk zo hard voor jezelf? Of beter gezegd; tègen jezelf? Want het is nooit goed genoeg. Jij bent niet goed genoeg.

Gelukkig was er hulp. Bij een Haptotherapeut leerde ik onderscheid te maken van mijn gevoelens. Ik ontdekte dat ze een specifieke locatie hadden, bijvoorbeeld in mijn buik, borst, of keel. Door het te lokaliseren, bleek er ook nog heel veel ruimte te zijn voor mij. Ik leerde het waar te nemen. Het werd er minder bedreigend door. En makkelijker om dan de gevoelens te accepteren ipv af te wijzen. Wat ik toen leerde was ja zeggen tegen wat er op dat moment in mij speelde aan gevoelens en emoties. En de behoeftes die erachter schuilden te ontdekken.

Dit veranderde de zaak. De tijd van vrede sluiten met mezelf was aangebroken. En ik leerde door de tijd en jaren heen om steeds meer te luisteren, toe te geven en de wonden te helen. Daardoor voelde het rustiger en fijner in mezelf. Ik kon van zolder af (ik zat altijd in mijn hoofd) en zakte naar de benedenverdiepingen. Ik ging mijn 'huis', mijn lichaam steeds meer bewonen.

Voel je dat het tijd is om dat te veranderen? Maar weet je niet hoe? Alle begin is moeilijk en zeker zoiets als ‘vrede sluiten met jezelf'. Ik kan je daarbij helpen en supporten.

Wat levert dat op?

• Het einde van de innerlijke strijd

• Alternatieven hebben wanneer je jezelf weer naar beneden haalt

• Meer rust en ontspanning

• Niets meer wegduwen, maar leren om er ruimte aan te geven

• Meer van jezelf houden

• Jouw gevoel van eigenwaarde vergroot

• Kracht om te bepalen en doen wat jij wilt

• Goede gezonde keuzes te maken in je leven

• Zelfvertrouwen

Je zult ontdekken dat je precies weet wat goed voor je is, en wat je wel en niet wilt.

Ook ja leren zeggen tegen jezelf? Klik hier voor Personal Coaching.